Δημήτρης Παπαϊωάννου

«Είμαι υπέρ της καθαρότητας των ειδών, αλλά άκου το CD και, αν σ' ενδιαφέρει, κάν'το» - αυτό μου είπε η ποιήτρια Λίνα Νικολακοπούλου, όταν μου πρότεινε να σκηνοθετήσω την παράσταση για το τελευταίο της έργο με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη Σαν Ηφαίστειο που Ξυπνά. Είμαι ευτυχής που έκανα την παράσταση, παρόλο που είχα τύψεις ότι ξεπουλιόμουν. Το γεγονός ότι ανέβηκε η παράσταση αντί σε νυχτερινό κέντρο σε θέατρο (το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά) ήταν μια νίκη. Η συνεργασία με την Λίνα ήταν μαγευτική και οδήγησε σε θερμή φιλία.

Η συνεργασία με την Άλκηστη ήταν απρόσμενα ευχάριστη και η ίδια αποδείχτηκε πολύ ικανή πρωταγωνίστρια - όλη η παραγωγή βασιζόταν σ' αυτήν. Μου άρεσαν πραγματικά τα πρώτα 35 λεπτά της παράστασης. Πειραματίστηκα, μοιράζοντας τις εικόνες μου μπροστά σε ένα ευρύτερο κοινό και όλα πήγαν καλά. Δημιούργησα έναν ανδρόγυνο χαρακτήρα για την Άλκηστη, μεταμορφώνοντάς την σε μια εξπρεσιονιστική μορφή τοποθετημένη μέσα σε ένα ασπρόμαυρο, αυστηρού ρυθμού περιβάλλον. Μαριονετίστικες και αποστασιοποιημένες κινήσεις έρχονταν σε ευθεία αντιπαράθεση με τον θερμό τρόπο που τραγουδούσε. Αποδείχτηκε ισχυρή και όμορφη σε αυτό το πλαίσιο. Ήταν μονίμως πειθαρχημένη και αφοσιωμένη, και μονίμως ενθουσιώδης σαν παιδί.

Η παράσταση ήταν μια μεγάλη επιτυχία και ανέβηκε για δύο χρονιές, κάνοντας περιοδεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αυτό αποδείχτηκε χρήσιμο για την επαγγελματική μου ζωή.