Δημήτρης Παπαϊωάννου - 1988

Ατμόσφαιρα punk. Όλοι οι ερμηνευτές συνεχώς πάνω στη σκηνή. Απόλυτη γύμνια. Καθόλου μουσική εκτός από κάποια ξεσπάσματα διαλεγμένα από τραγούδια του πρώτου συγκροτήματος του Nick Cave, The Birthday Party. Επαναλαμβανόμενες, αλλόκοτες και βίαιες κινήσεις. Με τρεις ανδρικές φιγούρες που είναι είτε διαφορετικές εκφάνσεις του ίδιου προσώπου είτε εραστές. Στρατιωτικά άρβυλα προβάλλονται ιδιαίτερα ως σύμβολα της punk σκηνής αλλά και της gay μυθολογίας του Γιάννη Τσαρούχη και του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Το κομμάτι έχει μια αίσθηση απόγνωσης.

Κοιτώντας πίσω, δεν είμαι σίγουρος ποιος θα μπορούσε να ενδιαφερθεί γι' αυτό το παράξενο κομμάτι. Πάντως ήρθαν αρκετοί. Αυτό το έργο εντάσσεται σε μια περίοδο αγνών προθέσεων, μια εποχή που δεν γινόταν προσπάθεια θεατρικής ψευδαίσθησης. Ο κιμάς κοβόταν παρουσία του πελάτη. Ήταν η εποχή που καλωσόρισα στην ΟΜΑΔΑ ΕΔΑΦΟΥΣ τον Σταύρο Ζαλμά.