Δημήτρης Παπαϊωάννου - 1987

Το 1986 επέστρεψα στην Αθήνα ξετρελαμένος από τα μαθήματά μου στην ιαπωνική τεχνική Butoh και μύησα την Αγγελική Στελλάτου στις νέες μου εμπειρίες - το αποτέλεσμα ήταν αυτό το κομμάτι. Το έργο είναι στην πραγματικότητα μια μελέτη του τρόπου με τον οποίο τα δυο μας σώματα θα μπορούσαν να πάρουν τη μορφή διάφορων ζώων, διατηρώντας τη μετάβαση μεταξύ των μορφών ομαλή και έξυπνη. Αυτές οι μεταβάσεις από τη μια μορφή στην άλλη έμελλε να με απασχολήσουν πολύ ως χορογράφο.
ΤΟ ΒΟΥΝΟ ήταν το μέσο για να ανακαλύψουμε τα δικά μας σώματα, μια βουτιά σε μια εντελώς καινούρια ψυχολογία κίνησης. Παράλληλα σηματοδότησε το ξεκίνημα της ΟΜΑΔΑΣ ΕΔΑΦΟΥΣ.