• /7
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: CREDIT ΠΡΟΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ
    • 1/8
      ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΛΕΨΥΔΡΑΣ
    • 2/8
      OCEANIA / 3D ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΚΡΗ (2003)
    • 3/8
      Η ΕΛΙΑ / 3D ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΚΡΗ (2003)
    • 4/8
      ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ / 3D ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΚΡΗ (2003)
    • 5/8
      ΚΛΕΨΥΔΡΑ ΜΑΚΕΤΑ
    • 6/8
      ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΑΤΕ / ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΚΥΚΛΟΙ - 3D ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΚΡΗ (2003)
    • 7/8
      Η ΦΛΟΓΑ ΣΤΟ ΒΩΜΟ / 3D ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΚΡΗ (2003)
    • 8/8
      LOGIC / ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΑΘΗΝΑ 2004
    Previous
    Next
  • Με βρήκε πάνω στο ποδήλατό μου το τηλεφώνημα που μου ζητούσε να συναντήσω την Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004 (ΟΕΟΑ). Μου ζήτησαν να ετοιμάσω μια πρόταση για την ΤΕΛΕΤΗ ΈΝΑΡΞΗΣ. Ήταν 2001. Ζήτησα διορία τεσσάρων μηνών, τρεις συνεργάτες και κάποια χρήματα για την παραγωγή. Την πρόεδρο της ΟΕΟΑ, Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη, τη συνάντησα για πρώτη φορά την ημέρα της παρουσίασης. Καβγαδίσαμε. Ξεκίνησα και πάλι το κάπνισμα (το είχα κόψει για ένα χρόνο). Το ίδιο εκείνο απόγευμα ζήτησε μια δεύτερη παρουσίαση. Την έκανα μια εβδομάδα αργότερα. Έπειτα από αυτό μου ζήτησαν να κάνω μιαν ακόμη παρουσίαση σε ένα ταξίδι incognito στο Σωλτ Λέικ Σίτι, όπου γίνονταν οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί, για να μπορέσει να την παρακολουθήσει η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή. Έμειναν ενθουσιασμένοι. Δύο μήνες μετά έλαβα μια πρόσκληση να δω την πρόεδρο της ΟΕΟΑ και πήρα τη δουλειά.

    Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να συγκροτήσω μια δημιουργική ομάδα. Η ουσία του ζητήματος ήταν ότι οι Tελετές θα υλοποιούνταν από μια ξένη εταιρία παραγωγής με Έλληνες καλλιτέχνες. Αυτή ήταν μια πρωτοποριακή προσέγγιση στην παραγωγή μιας τεράστιας παράστασης. Οι καλλιτέχνες είναι συνήθως υπάλληλοι της εταιρίας παραγωγής. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ως επικεφαλής του καλλιτεχνικού τμήματος, είχα την απόλυτη εξουσία να αποδεχτώ ή να απορρίψω οτιδήποτε παρήγαγε η εταιρία παραγωγής. Ήμουν υπόλογος μόνο στην πρόεδρο της ΟΕΟΑ. Οφείλαμε αυτή την εξαιρετική ρύθμιση στη Γιάννα.

    Έχοντας περάσει αυτή την εμπειρία που άλλαξε τη ζωή μου, είμαι ευτυχής που διαπίστωσα ότι είναι πραγματικά δυνατόν για μια ομάδα ανθρώπων που πιστεύουν αληθινά σε ό,τι κάνουν, να μη χάσουν την πίστη τους και να επιμείνουν στην καλλιτεχνική τους ακεραιότητα καθ’ όλη τη διάρκεια ενός εφιαλτικού ταξιδιού που περιλάμβανε κυβερνητικούς παράγοντες, τεράστια επενδεδυμένα συμφέροντα, συγκρούσεις τερατωδών εγώ, φιλαργυρία, διεθνή και τοπικά πολιτικά συμφέροντα και καθυστερήσεις, καθυστερήσεις, καθυστερήσεις, καθυστερήσεις. Καταφέραμε να επιβιώσουμε από αυτή τη διαδικασία και να παραδώσουμε μια δουλειά στην οποία πραγματικά πιστεύαμε. Φαίνεται ότι η πίστη είναι μια από τις αποτελεσματικότερες ανθρώπινες ικανότητες.

    Η Τελετή που ονειρεύτηκα να συνθέσω είχε καθαρότητα στη φόρμα και οικονομία στο χρώμα, εστίαζε την προσοχή της αποκλειστικά στην ιστορία της τέχνης, ακολουθούσε μια αισθησιακή προσέγγιση της ελληνικής ταυτότητας και είχε μια υποδόρια σεξουαλικότητα που θα την έκανε ελκυστική και στα έγκατά της υπαρξής μας. Προσπάθησα να δημιουργήσω μια οικειότητα σε μια μεγάλη, θεαματική κλίμακα και να αποταθώ σε αρχετυπικά αισθήματα και εικόνες, για να μπορέσει να λειτουργήσει η τελετή σε πνευματικό αλλά και σε συναισθηματικό επίπεδο. Η Τελετή δεν θα μπορούσε να είναι μια ιστορία – μπορούσε μόνο να είναι το ξετύλιγμα μιας ονειρικής ακολουθίας.

    Μελέτησα όλες τις Τελετές που είχαν παρουσιαστεί μέχρι τότε και ακολούθησα τη φόρμα που είχε καθιερωθεί, γεμίζοντάς την όμως με στοιχεία μιας εντελώς διαφορετικής διάθεσης και ενός εντελώς διαφορετικού στυλ. Ενός στυλ που θεωρούσα πως ταίριαζε περισσότερο σε έναν πολιτισμό όπως ο ελληνικός, έναν πολιτισμό αρχαίο, σημαντικό για το δυτικό πολιτισμό και την εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης και πολύ μα πολύ σέξυ. Το γυμνό δεν ήταν δυστυχώς κατάλληλο στο πλαίσιο αυτό, από σεβασμό προς τις ξένες θρησκευτικές ευαισθησίες – κάτι που είναι πολύ κρίμα για έναν πολιτισμό που δεν ένιωθε καθόλου ντροπή για το θαύμα του ανθρώπινου σώματος.

    Με δεδομένη πια τη διεθνή απήχηση της ΤΕΛΕΤΗΣ ΈΝΑΡΞΗΣ, φαίνεται ότι πρέπει να αναθεωρηθεί η συνήθης άποψη πως οι παραστάσεις μεγάλης κλίμακας πρέπει να βασίζονται στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή, αλλά και τον υπερεκτιμημένο κανόνα ότι μια παράσταση πρέπει να γίνεται κατανοητή με τη λογική και όχι να βιώνεται συναισθηματικά. Το αξίωμα της βιομηχανίας διαφήμισης ότι πρέπει να ερευνούμε τι θέλει το κοινό, ώστε να του το δίνουμε, πρέπει επιτέλους να ανατραπεί. Η δημιουργική ματιά πρέπει να είναι ο μόνος οδηγός. Όσο για μένα, είμαι ευγνώμων που ρίσκαρα με αυτό τον τρόπο και επιβίωσα από μια τέτοια εμπειρία.

  • Κώστας Γεωργουσόπουλος – «Τα Νέα», 14 Αυγούστου 2004
    Άξιον εστί το τίμημα

    ...Όταν, ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές και ηθικές αντιρρήσεις που έχει ο καθένας για την αλλοίωση, την εμπορευματοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων, οι Αγώνες επανέρχονται στην ιστορική τους γενέθλια γη, οφείλουμε να θυμίσουμε σε όλη την Οικουμένη τη Λογική, την Ηθική, την Πολιτική και την Αισθητική Σκέψη που τους γέννησε.

    Και ήταν έξοχη η σκέψη να ανατεθεί αυτό το μέγα παιδαγωγικό, ιστορικό και αισθητικό αίσθημα σ' έναν ιδιοφυή σύγχρονα Έλληνα ερασιτέχνη, με την αρχαία σημασία της λέξης. Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, όπως ο Μακρυγιάννης, ο Θεόφιλος, ο Τσιτσάνης, ο Κουν, οι χτιστάδες της Πυρσόγιαννης, οι μαντιναδολόγοι της Καρπάθου είναι ένας κυριολεκτικά ασπούδαχτος αυτοδίδακτος. Φιλοκαλεί μετ' ευτελείας και φιλοσοφεί άνευ μαλακίας.

    Και χθες τη νύχτα, αυτός ο μεγαλοφυής αναγεννησιακός καλλιτέχνης αναδείχτηκε ποιητής και μύστης.

    Συνέλαβε τη σύνολη συνείδηση της ελληνικής διαχρονίας, τιμώντας τη βαθιά δομή της ελληνικής σκέψης...

    ...Ο Παπαϊωάννου κατόρθωσε σε τρία τέταρτα της ώρας να αφηγηθεί με λιτά, αναγνωρίσιμα σύμβολα, ιδέες, αισθητοποιημένες αξίες, την περιπέτεια της ελληνικής ανακάλυψης του κόσμου...

    Ο Παπαϊωάννου χθες τη νύχτα μπροστά στο παγκόσμιο κοινό έλυσε με την απλότητα μιας αναπνοής, με τη θεία αφέλεια μιας λαϊκής παραμυθούς το αίνιγμα της Σφίγγας, της Σίβυλλας και του Γόρδιου: Ο άνθρωπος, αυτός ο μικρός ο μέγας...

    ...Εγώ περιορίζομαι να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου και την υπέρτατη τιμή που αισθάνομαι να είμαι Συμπολίτης με τον Καλλιτέχνη, που μήνυσε στα πέρατα της Γης πως η Ελλάδα δεν Ήταν μόνο. Είναι.

    Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος είναι κριτικός θεάτρου, μεταφραστής θεατρικών έργων, ποιητής, δοκιμιογράφος και επίτιμος διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

    ---

    Νίκος Γ. Ξυδάκης – «Η Καθημερινή», 22 Αυγούστου 2004
    Το πρόσωπο που μας άρεσε

    Αντικρίσαμε τους εαυτούς μας στο διαυγές υδάτινο κάτοπτρο του στίβου, κι αυτό που είδαμε μας άρεσε. Δεν ξίνιζε, δεν γκρίνιαζε, δεν μεμψιμοιρούσε. Χαμογελούσε και αισιοδοξούσε. Ήξερε τις αντιφάσεις του, τις έφερε εντός του, τις ένιωθε να αναδεύουν τα σωθικά του, μα δεν το σταματούσαν. Ο δρόμος το καλούσε μπροστά. Το πρόσωπο της μέσα Ελλάδας καθρεφτίστηκε εκεί έξω, καθαρό και αισθαντικό. Μας άρεσε...

    ...Θυμάμαι πρώτα το πεταλούδισμα στο στομάχι, τον στιγμιαίο κόμπο στο λαιμό, καθώς τα φώτα, οι άνθρωποι, τα videos και οι μουσικές έδειχναν κάτι από αυτό που είμαστε – έστω, από αυτό που θεωρώ εγώ ότι είμαστε. Κι αφού καταλάγιασε το θυμικό, σκέφτηκα πιο νηφάλια, και είδα πίσω από το αισθητικό κέλυφος: ένιωσα τα συμβολικά φορτία. Τόλμησαν να δείξουν το μερικό ως οικουμενικό, όχι ως καθολικό• το προσωπικό ως κοινωνούμενο, την ευθραυστότητα ως αρετή, τον μετασχηματισμό ως πίστη. Τόλμησαν να δείξουν αυτό που είναι, και μεμιάς νιώσαμε ότι αυτό μας αφορά, μας δείχνει...

    ...Συζητάμε την τελετή ακριβώς γιατί τα συμβολικά της φορτία εκκενώθηκαν σε έδαφος διψασμένο για αυτοαναγνώριση. Και γιατί ένυλα, πλαστικά, αυτός ο πρωτογενής συμβολισμός, που ρουφήχτηκε λαίμαργα από το ντόπιο διψαλέο χώμα, κατάφερε να ηλεκτρίσει και τους Άλλους. Ευρωπαίοι, Αμερικανοί, Ασιάτες αναγνώρισαν τις οικουμενικές ψηφίδες στο μωσαϊκό, το τόσο μυθολογημένο, στη μετάβαση από τον μύθο στο λόγο, από το τοπικό στο παγκόσμιο, στην αιώνια επιστροφή, στο μυστήριο του ανθρώπου, κι όλα αυτά χωρίς τα βαρίδια του τρέχοντος ρηχού ουμανισμού. Αυτά τα στοιχεία αναγνώρισε ο κλασικής παιδείας Ιταλός Eugenio Scalfari και θυμήθηκε με συγκίνηση τους διαλόγους του Σωκράτη με τον Αλκιβιάδη που διάβαζε νέος. Δεν είναι λίγο...

    ...Το νερό και το φως με κυκλώνουν. Καταφεύγω στον Jean Grenier: «Χείμαρροι φωτός και χαράς συνέρρεαν από παντού, σχημάτιζαν λιμνούλες και τελικά έπεφταν για να ακινητοποιηθούν σε έναν ωκεανό χωρίς όρια... Την ίδια στιγμή σε όλες τις ακρογιαλιές της Μεσογείου, πάνω από τα υψώματα του Παλέρμο, του Pαβέλλο, της Pαγκούσα και του Αμάλφι, του Αλγερίου και της Αλεξάνδρειας, της Πάτρας και της Ιστανμπούλ, της Σμύρνης και της Βαρκελώνης, χιλιάδες άνθρωποι ήταν όπως κι εγώ, κρατούσαν την ανάσα τους και έλεγαν: Ναι».

2004 / ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΘΗΝΑ 2004 / ΕΡΓΟ ΓΙΑ 2428 ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ - ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ
 
13 Αυγούστου 2004, Ολυμπιακό Στάδιο (Αθήνα)
211 λεπτά
Μία ανάθεση της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Aγώνων Αθήνα 2004 (ΟΕΟΑ)
Απέσπασε Βραβείο Emmy  για  "Outstanding Lighting Direction": Robert A. Dickinson, Ελευθερία Ντεκώ, Ted Wells, Andy O’ Reilly, και Θοδωρής Τσεβάς)

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
Σύλληψη, Σκηνοθεσία: Δημήτρης Παπαϊωάννου
Διεύθυνση Παραγωγής Δημιουργικού - Συνεργάτης Σκηνοθέτη: Τίνα Παπανικολάου
Συνεργάτης Σκηνοθέτη: Γιώργος Μάτσκαρης
Τρισδιάστατη Προσομοίωση Τελετής Έναρξης: Νίκος Μακρής
Βοηθός Παραγωγής Δημιουργικού: Κάλη Καββαθά

Μουσική
Συνδημιουργία, Σύλληψη Μουσικού Σεναρίου: Γιώργος Κουμεντάκης
Συνεργάτης Μουσικής: Μαρία Μεταξάκη

Σκηνογραφία
Σκηνογράφος: Λίλη Πεζανού
Συνεργάτης Σκηνογράφου: Κωνσταντίνος Κυπριωτάκης
Βοηθός Σκηνογράφου: Ελίζα Παρασκευά

Φωτισμός
Σχεδιασμός και Διεύθυνση Φωτισμού: Ελευθερία Ντεκώ
Συνεργάτης Σχεδιάστριας Φωτισμού: Θοδωρής Τσεβάς
Συνδημιουργία και Διεύθυνση Φωτισμού: Robert A. Dickinson
Διεύθυνση Φωτισμού: Ted Wells
Διεύθυνση Κινούμενων Κεφαλών: Andy O’Reilly

Χορογραφίες
Χορογράφος: Αγγελική Στελλάτου
Συνεργάτης Χορογράφος: Φώτης Νικολάου
Βοηθοί Χορογράφοι: Βανέσσα Ανδρικοπούλου, Τιτή Αντωνοπούλου, Παναγιώτης Αργυρόπουλος, Γιάννης Γιαπλές, Ερμίρα Γκόρο, Νίκος Δραγώνας, Βάσω Γιαννακοπούλου, Αλέξανδρος Γιαννής, Τζίνα Καλαντζή, Νίκος Καλογεράκης, Μάρθα Κλουκίνα, Ρούλα Κουτρουμπέλη, Νίκος Λαγουσάκος, Όλια Λυδάκη, Μέντη Μέγα, Στάθης Μερμίγκης, Σπύρος Μπερτσάτος, Χρήστος Παπαδόπουλος, Ρένα Παπαντωνίου, Ναταλία Παρθενίου, Γωγώ Πετραλή, Βαγγελιώ Ράντου, Κατερίνα Σκιαδά, Σία Σουρέλου, Δάφνη Στεφάνου, Φαίδρα Φουρούλη, Γιάννα Φιλιπποπούλου, Altin Huta, Hamilton Monteiro

Χορογραφίες Αγωνιστικού Χώρου
Χορογράφος Αγωνιστικού Χώρου και Χαρτογράφος: Wanda Rokicki
Χαρτογράφος και Συνεργάτης Χορογράφος Αγωνιστικού Χώρου: Bryn Walters
Βοηθοί Χορογράφου Αγωνιστικού Χώρου: Βασιλική Κολοβού, Νίκος Λαγουσάκος, Gina Martinez, Roxana "Rocky" Smith
Χορογράφος Πλήθους και Παρέλασης Αθλητών: Doug Jack
Βοηθοί Χορογράφου Πλήθους & Παρέλασης Αθλητών: Claire Terri, Paul Winkelman

Κοστούμια
Σχεδιάστρια Κουστουμιών: Σοφία Κοκοσαλάκη
Συνεργάτης Σχεδιάστριας Κουστουμιών: Θεόφιλος Γέσιος-Γκέσκος

Video
Σκηνοθέτης και Παραγωγός Video: Αθηνά Τσαγγάρη
Διευθυντής Παραγωγής Video: Κώστας Κεφάλας
1ος Βοηθός Σκηνοθέτη Video: Δημήτρης Μπιρμπίλης
2ος Βοηθός Σκηνοθέτη Video: Μάνος Γαστεράτος
Βοηθός Διευθυντή Παραγωγής Video: Μαργαρίτα Μαντά
Animation Designer, Επικεφαλής Μοντάζ: Matt Johnson
Βοηθός Animator: Γιάννης Αναγνώστου
Text Animation: Bios
Μοντάζ: Leah Bowers, Sandrine Cheyrol
Διευθυντής Φωτογραφίας Βίντεο: Isaac Mathes

Κείμενα Τελετής
Λίνα Νικολακοπούλου

Πυροτεχνήματα
Σχεδιαστής Πυροτεχνημάτων: Christophe Berthonneau

Αφήγηση
Σκηνοθεσία – Διδασκαλία Αφηγητριών: Ρούλα Πατεράκη
Αφηγήτριες: Όλια Λαζαρίδου, Αμαλία Μουτούση, Αγλαΐα Παππά

Σχεδιασμός χτενισμάτων
Αλέξανδρος Μπαλαμπάνης

Σχεδιασμός μακιγιάζ
Πέτρος Πετρόχειλος

Για το τμήμα της Τελετής που ονομάζεται «Κλεψύδρα»
Εικαστική Σύλληψη και Σκηνοθεσία: Άγγελος Μέντης
Επιμελήτρια Κουστουμιών και Σκηνικού Χώρου: Ελένη Μανωλοπούλου
Συνεργάτης Επιμέλειας Κουστουμιών: Μαριαλένα Λαπατά
Συνεργάτης Επιμέλειας Σκηνικού Χώρου: Μυρτώ Αναστασοπούλου
Επιμελήτρια – Σχεδιασμός Ζωγραφικής Σκηνικών & Κουστουμιών: Μαρία Ηλία
Έρευνα: Αντώνης Γαλέος